De oude kaart van Cyprus toont evoluties van Cyprus. Deze historische kaart van Cyprus laat je reizen in het verleden en in de geschiedenis van Cyprus in Zuid-Europa. De oude kaart van Cyprus is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

Het oude Cyprus werd in het Paleolithicum (bekend als het stenen tijdperk) bewoond door mensen die tot ver in het Holoceen samenleefden met verschillende dwergdiersoorten, zoals dwergolifanten (Elephas cypriotes) en dwergnijlpaarden (Hippopotamus minor). Er wordt beweerd dat er een verband bestaat tussen deze fauna en artefacten van Epipalaeolithische foerageerders in Aetokremnos bij Limassol aan de zuidkust van Cyprus, zoals u kunt zien op de kaart van het oude Cyprus. De eerste onbetwiste vestiging vond plaats in het 9e (of misschien 10e) millennium voor Christus vanuit de Levant. De eerste kolonisten waren landbouwers van het zogenaamde PPNB (pre-pottery Neolithic B) tijdperk, maar produceerden nog geen aardewerk (aceramic Neolithic). De PPNB-kolonisten bouwden ronde huizen met vloeren van terrazzo van gebrande kalk (bv. Kastros, Shillourokambos) en verbouwden einkorn en emmer. Varkens, schapen, geiten en runderen werden gehouden, maar bleven meestal wild. Bewijzen van runderen zoals in Shillourokambos zijn zeldzaam, en toen ze in de loop van het 8e millennium blijkbaar uitstierven, werden ze pas in het keramische neolithicum opnieuw geïntroduceerd.

In de Bronstijd werden de eerste steden gebouwd, zoals Enkomi. De systematische winning van koper begon en deze grondstof werd op grote schaal verhandeld. Myceense Grieken bewoonden Cyprus ongetwijfeld vanaf de late fase van de bronstijd, terwijl de Griekse naam van het eiland al vanaf de 15e eeuw v. Chr. wordt vermeld op de kaart van het oude Cyprus in het lineaire B schrift. Het Cypriotische syllabische schrift werd voor het eerst gebruikt in de vroege fasen van de late bronstijd (LCIB) en bleef in gebruik gedurende ca. 500 jaar tot LC IIIB, misschien tot de tweede helft van de elfde eeuw v. Chr. De meeste geleerden geloven dat het werd gebruikt voor een inheemse Cypriotische taal (Eteocypriotisch) die overleefde tot de 4e eeuw v.C., maar de feitelijke bewijzen hiervoor zijn schaars, aangezien de tabletten nog steeds niet volledig zijn ontcijferd. De LCIIC (1300-1200 v. Chr.) was een tijd van lokale welvaart. Oude steden zoals Enkomi werden herbouwd op een rechthoekig rasterplan, waarbij de stadspoorten corresponderen met de rasterassen en talrijke grootse gebouwen aan de voorzijde van het stratenstelsel of nieuw gesticht werden.

De IJzertijd volgt op de Submycenische periode (1125-1050 v.Chr.) of Late Bronstijd en wordt onderverdeeld in: Geometrisch 1050-700, Archaïsch 700-525. Door klassieke auteurs gedocumenteerde stichtingsmythen verbinden de stichting van talrijke Cypriotische steden met geïmmigreerde Griekse helden in de nasleep van de Trojaanse oorlog. Zo zou Teucer, broer van Aias, Salamis hebben gesticht, en de Arcadiër Agapenor van Tegea zou de inheemse heerser Kinyras hebben vervangen en Paphos hebben gesticht. Sommige geleerden zien hierin een herinnering aan een Griekse kolonisatie reeds in de 11e eeuw. In tombe 49 van Palaepaphos-Skales uit de 11e eeuw zijn drie bronzen obeloi gevonden met inscripties in Cypriotisch syllabisch schrift, waarvan er een de naam van Opheltas draagt zoals die op de kaart van het oude Cyprus wordt vermeld. Dit is de eerste aanwijzing voor het gebruik van het Grieks op het oude eiland.